Oswiecim (Auschwitz) / Polen (dag 54, 55)

dag  270 km totaal: 7930km

Zondag 23 juni. Met mooi weer vertrekken we en dat zal zo de hele dag blijven (we verwachten een omslag in weersgesteldheid). Tweehonderzeventig kilometer goede weg verder  komen we ( via de E77)  ’s middags aan in Owiecim waar we Auschwitz bezoeken, nl. het werkkamp. Zoals te verwachten was: indrukwekkend (‘understanding the full evil of the Holocaust’- Lonely Planet). De  infrastructuur van het kamp (gebouwen) geheel in tact. De  uitgestalde tastbare herinneringen zoals  duizenden paar schoenen, kubieke meters opgeslagen vrouwenharen,  de koffers met namen, duizenden toiletartikelen zoals tandenborstels en scheerkwasten. Morgen bezoeken we Birkenau, 2,5 km verder. Vanavond blijven we staan op de (camper)parkeerplaats tegenover de ingang van het museum.

Maandag 24 juni. Vanochtend vroeg om 06.00 uur wordt op onze deur geklopt. Een huilende vrouw van de (Nederlandse) camper die achter ons staat. Haar man is net overleden. We helpen haar: bellen 112, politie, ambulance, anwb (zeer goede hulpverlening), tolk, mortuarium, gaan naar gemeentehuis  etc. Gelukkig resto bij parkeerplek en koffie. Bizar toeval op deze (naargeestige) plek. We zien wel hoe het loopt vandaag.

Om 14.00 uur hebben we gelegenheid om in het museum  Russische film (20 min.) te zien over de bevrijding van het kamp- was gisteren niet meer mogelijk. Daarna verplaatsen we de camper van parkeerplaats naar camping bij stiltecentrum annex hotel  500m verder. We fietsen naar Birkenau 2,5 km. Hier hoef je niets meer in te beelden. Hier sta je precies op de plek waar iemand in 1943 bepaalde:  “jij naar het werkkamp, jij naar de gaskamer” We lopen uren rond langs herinneringen aan barakken en gaskamers. Op dit tijdstip van de dag (16.00 uur)  is het relatief rustig – het valt ons op dat er veel jongeren zijn.  Er is veel meer te zeggen en te schrijven (bijvoorbeeld over de manier van geschiedschrijving- zijn gebeurtenissen wel zo uniek?) – misschien daarover later meer.  Bij terugkomst is Tom, de broer van Jenny uit Nederland overgekomen. Met zijn vieren eten we in de eetzaal van het stiltecentrum. Het is vreemd wat er vandaag gebeurt. Zoveel overlijden op deze plek. Ik wordt met name geraakt door het feit dat Jenny’s  echtgenoot van mijn leeftijd is of was. De dood komt vandaag dichterbij dan me lief is. Lees verder…