Marokko feb 2017 (7–> Tanger Med)

M’Hamid – zandduinen (camper op de achtergond)

Ma 13 mrt– Het overkomt me iedere keer weer. Als huis- tevens echtgenote zich bij mij voegt, lijdt het schrijven van het reisverslag er onder. Ik loop nu al meer dan 10 dagen achter en het is nog wel zo’n mooie reis! Korte samenvatting van het voorafgaande. Van Marrakech naar M’hamid met tussenstops in Ouarzazate – camping bij hotel (di 14/3 – 175 km)

camping bij Ouarzazate

en Zagora (wo 15/3 – 180km). Camping  auberge Prends ton temps in Zagora is een verademing. Eerst wandelen we door de palmeraie en daarna voegen we in bij de pantoffelparade – de camping ligt 15 minuten lopen van het centrum. ’s Avonds diner met muziek door de eigenaar.  Diezelfde eigenaar beveelt ons de camperplek bij hotel Shara Services in M’hamid aan. Aldaar (do 16/3 – 100km) probeert de receptionist ons te strikken voor de komende drie dagen (per dsag 60DH incl elektriciteit), maar we zien het graag even aan. Het muziekfestival vindt op loppafstand plaats. Eerst verkennen we M’hamid en lopen de  woestijn in. Voorbij de stad, in de woestijn op een zandheuvel ligt een eenvoudige camping la Boussole du Sahara die ons (meer) aanspreekt. Wij willen daar de volgende dag naartoe. Het muziekfestival opent die donderdag avond met een marokkaans koor en – het is een internationaal festival – een Poolse folklore trio. Mwahhhh – allemaal niet zo bijzonder. Vrij 17/3 steekt er een zandstorm op – ons verplaatsen naar de zandheuvel zien we daarom niet zitten. Nog een dag blijven om ’s avonds af te wachten wat het festival brengt, ook niet, dus we besluiten terug te keren naar Zagora en rijden via een prachtig geasfalteerde N12 naar een 10km buiten Tazzarine gelegen camping Serdrar (200km). Ligt via een piste weg totaal verlaten – prachtig! Restaurant aanwezig, maaltijd wordt netjes aan de camper gebracht. Zat  18/3  wandelen we 7 km  de woestijn in om bij een gebied uit te komen waar we struikelen over de fossielen.

woestijn bij camping Serdrar (Tazzarine)

Zon 19/3 verder oostwaarts via N12, noordwaarts via R113, N10 naar Goulmima – camping les Tamaris (175km). Ma 20/3 via N13 vanaf Ar-Rachidia naar Midelt. De camping municipal daar kennen we, we willen nu een alternatief. Auberge Jaafar in Berrem (7km buiten Midelt) ligt er prachtig bij. Op een weiland naast de herberg is plaats voor campers – we zijn de enigen.  Di 21/3 via de N13 naar Azrou en de sympatieke camping Amazigh die we kennen van 2014 en 2015. Wo 22/3 zet ik mijn huisgenote af bij de Medina in Fes – zij vliegt de volgende dag naar Barcelona waar haar dochter woont en werkt. We zien elkaar daar weer op dinsdag 28 maart. Ik zit te dubben wat te doen – het weer gaat de komende dagen fors slechter worden. Besluit uiterindelijk door te rijden naar Al-Hoceima in het noorden aan de kust op de grens met het Rif gebergte. Tolweg tot  Taza, dan geheel nieuw geasfalteerde vier (!) baans weg R505 waar de laatste 25km tot de aansluiting met de N2 de werken beginnen – 50% oud en nieuw asfalt, 50% stoffig piste rijden. Ook de N2 wordt op veel plekken oonder handen genomen. Totaal 350 km – beetje veel maar gelukkig voor donker ‘thuis’. Op een (bewaakt – 20DH) mixed parking bij een restaurant in de stad aan het strand kom ik uit (parking Calabonita N35.23428 W03.92367). Rustige nacht – wel met veel en heftige regenbuien. Kijk de volgende dag naar een andere camperplek  in de buurt (Al Hoceima, N 35.21888 W 03.91398) ook bij een restaurant (gesloten) aan een doodlopende strandweg buiten Al Hoceima maar besluit door te rijden. In de stad voeg ik na boodschappen te hebben gedaan tussen twee auto’s  in en blijk dan midden in een demonstratie te rijden. Politieauto voorop, iedereen alarmlichten aan dus ook maar. De eerste keer ooit dat een (Nederlandse) camper meedoet aan een manifestatie hoogstwaarschijnlijk ter verheffing van het Rif gebied (al meerdere keren weliswaar miniscule demonstraties onderweg gezien). Op enigerlei moment kan er tussen uit en rij via de N2 en de N16 naar een parkeerplek aan het strand Plage de Torres in Torres de Alcala (do 24/3 – 65km). De nabijgelegen camping  (Amis de Cala Iris) ken ik al. Het staat hier prima – één nacht met franse camper en nu (vrij 24/3) in mijn eentje. 

Torres de Alcala

Overdag beetje lopen langs het strand, beetje fietsen door straffe heuvels. Het weer wordt langzaam iets beter: overdag droog, flauw zonnetje, graad of 15.  Rij za 25/3 verder Noordwaarts naar Oued Laou (45 km). Ken ik van 2015. Toen stond ik als enige camper op de parking aan de zee, nu staan we met zijn negenen. Het barst hier van de visrestaurants en ik feteer mezelf op lagoustines met frites en salade (totaal 60DH). De gardien heeft eerder 20DH gekregen, zijn openingsbod van 30D vond ik veel te veel. Zo 26/3 rij ik naar camping Alboustane in Maril bij Tetouan (50 km). Ook hier in 20125 geweest en prettige herinneringen aan restaurant Khay Ahmet aan de boulevard waar tout Marokko zit te eten. Mix van gefrituurde vis (tong, langoustines, inktvis, en nog iets) met salade voor 95DH. Onmdertussen is het onbewolkt en graad of 21. Heerlijk. Ma 27/3 eerst naar Marjane voor etenwaren voor opde boot, dan tanken om Dirham kwijt te raken en dan 13.00 in de haven voor de ferry om 16.00 uur naar Barcelona (aankomst 26 uur later = 19.00 uur; twee uur korter varen dan de heenreis). Ik hou rekening met forse vertragingen.

Over die ferry nog het volgende. De heenreis is mij goed bevallen – je spaart 1200 km over de weg uit. Het nadeel is dat je – nu voor de terugreis – je vastlegt op een datum. Gegeven de weersontwikkeling had ik wel paar dagen eerder   terug willen gaan. Ligt ook beter in lijn met het reisschema van de huisgenote. Een volgende keer overwegen of ik weer Tanger Med. à Algeciras (1,5 uur varen, reserveren niet nodig) doe. Maar ja, dan wel  in totaal 2500 (via Burgos) of 2700 (via Barcelona) km naar huis rijden en nu ‘maar’ 1500km.