Marokko feb 2017 (4 –> oase Tighmert)

Wo 1/3. De Nederlanders zijn een groep van de NKC en reizen wekenlang door Marokko – vandaag geniet men van een vrije dag, morgen naar het noorden en via Marrakech naar het oosten. Ik kom ze dus misschien weer tegen.  Het wordt vandaag heet, tegen de 30 graden. Rij eind van de ochtend naar Guelmim (50km?) via mooie b-weg. Aan de rand van de stad veel mensen en ik zie mannen in krijgstenue, te paard met long guns in de hand. Ff kijken. Blijkt een feestelijke gebeurtenis. Om de beurt rijd een team van 10 krijgers 70 meter over een zandvlakte, pal op de plek af waar ik sta en vlak voor het eind schieten ze  – enorme knallen. Het team dat het meest gelijktijdig knalt, wint. Kijken of ik  –>  video  <– kan uploaden naar mn site. Prachtig, met mijn neus in de boter. In Guelmim naar de Marjane voor paar boodschappen en daarna 20km verder naar camping l’oasis in oase Tighmert (Asrir – N28.94494 W09.94483). Super simpele  voorzieningen, gelegen aan de rand van een oase in een woestijnachtig landschap. Sta hier met drie andere (franse) camperaars. Eind van de middag nodigt Hassan de eigenaar ons uit bij hem thee te drinken – sympa gebaar. Sta met camper onder miniscuul boomje voor beetje schaduw. (75 km)

Do 2/3. Hassan tekent op papier hoe ik kan fietsen naar sources de l’eau chaudes (het zal vandaag meer dan 30 graden worden) de lokale bijzonderheid – naast de oude kasbah natuurlijk. Aanwijzingen als “rij recht op solo staande palm af”,”houd de drie heuvels rechts van je”, “steek brug over irrigatiekanaal over”etc. blijken allemaal te kloppen. Fiets een uur door woestijnachtig landschap, bloedheet. Ben de enige aanwezige, heb enorme tegenwind maar gelukkig is alles vlak en goed te fietsen. In de verte zie ik mini zandstormen, als die maar niet mijn kant op komen. De sources (water graad of 40) stellen niet veel voor en worden ook nog eens bezet door hippie achtige Spanjaarden van onbestemde jeugdige leeftijd. Gelukkig druipen ze snel af (generatie vluchtig) en dan kan ik wat originele kiekjes maken. Terug heb ik wind mee en ondanks dat ik de verkeerde berg aan mijn rechterhand houdt kom ik toch weer thuis op de camping. Laat Hassan trots mijn foto’s zien en hij biedt me even later enorm bord pasta aan. Jammie. In de loop van de middag komen meer campers de camping op rijden. Er komt een joekel pal naast me – de

gehoorapparaat
vh Zorgfonds

bewoners laten zich nauwelijks buiten zien. Zijn gelukkig geen hardhorende TV  liefhebbers zoals gisteravond (ach, dan ben ik weer zo trots op ‘onze’ gezondheidszorg waar de gehoorapparaten als zoete broodjes over de  toonbanken kunnen gaan; niks geen zorgfonds). 19.00 uur is het donker en twee uur later nog steeds 28 graden binnen en 24 graden buiten.