Kroatië –>Albanië (3)

Di 31/5 hang de halve dag op camping Molunat (Kroatië) en vertrek tegen 15.00 uur naar vliegveld van Dubrovnik waar ik huisgenoot J. verwelkom en met zijn tweeën rijden we naar Mlini alwaar camping Kate. Eerder (okt 2012) ook geweest en vanaf hier kun je met bootje naar Dubrovnik wat we de volgende dag (wo 1/6) ook doen. Feest van herkenning, zoals het vega restaurant …. Nieuw voor ons is het fotomuseum dat we bezoeken met een indrukwekkende verzameling foto’s van vluchtelingen uit Syrië in Griekenland en Macedonië en ook van de oorlog rond Dubrovnik begin jaren negentig.

Do 2, Vrij 3, zat 4/6. Van Mlini bij dubrovnik naar Montenegro (pontje over baai van Kotor) en bij Bar de mooie secundaire weg naar grensovergang Sukobin. Voor ons staat een vertrouwde Mercedes Benz met Albaneze nummerplaten en met de Duitse ‘D’ nog net zichtbaar – gekocht of geklaut? 15 Km na de grens ligt de mooie stad Shkoder waar we Albanees geld pinnen (100 LEK is € 0,72) en bij ce Vodafone winkel een datasimkaart kopen (3 gig, 1 mnd, € 5). Tien km verder is een mooie camping aan het meer. Het is erg druk – op een apart veld een groep NCRV reislustigen en ook een groepje Belgen. Op het hoofdveld onder afdakjes is nog plaats. Camping kost €6 maal twee, we hoeven geen electriek (€ 3). Bij de camping, een strandje en een uitstekend restaurant met zeer sympatieke prijsvoering. Vrijdag fietsen we via een landelijke route naar Shkoder en lunchen in de oude binnenstad. Bezoeken de kathedraal (gesloten, de parkeerwachter heeft n sleutel en laat ons binnen) die tijdens de dicatatuur is gebruikt als sporthal – toch niet zo’n gek idee. Bij terugkomst op de camping reserveren we bij de firma Alpin een plek met de camper op de ferry over het meer van Komani. Die wens heb ik al langer, maar de ferry was lange tijd niet meer in de vaart omdat het water te laag stond, maar sinds september 2015 vaart de ferry weer! €35 voor camper met bestuurder, € 8 voor extra persoon. ’s Avonds om 23.00 – we slapen al lang – worden we gebeld: fout gemaakt met de boeking, de zaterdag zit vol, maar zondag kan nog. Ok. Zaterdag lekker tutten bij de camper, aan het strandje bij het meer, in het restaurant. Allemaal niks mis mee. Zo 5/6. Op tijd op pad naar de ferry in Koman die ons met camper en al over de rivier naar Fierze brengt. We waren door een Vlaamse medekampeerder gewaarschuwd voor de kwaliteit van de weg er naartoe, maar dat valt enorm mee. De hele weg komen we praktisch niemand tegen – 3 km voor bestemming gaat de weg redelijk steil omhoog en wordt smaller. Asfalt maakt plaats voor steenslag. Op dat moment komen de auto’s die van de ferry af komen ons tegemoet. Een autobus wil dat we verder naar rechts uitwijken, maar er zit nog maar 20 cm aan mijn zijde. De bus moet maar opzij, hij heeft genoeg ruimte en zit aan de rotskant, schiet op, eikel! Als de bus voorbij is, moet ik vanaf grind optrekken en dat gaat goed – maar niet van harte (van dit soort situaties wil ik ’s nachts nog wel eens het koude angstzweet krijgen, gelukkig steeds goed gegaan). Als iedereen gepasseerd is gaan we door een donkere tunnel in de stuwdam en komen aan de andere kant na 200 meter uit bij de aanlegplaats van de ferry. Tunnel uit, ferry op.  En daarna prachtige vaart door soort fjord. Aan boord een levendig gezelschap dat lied na lied aanheft tot groot genoegen van iedereen. Twee en half uur later gaan we bij Fierze aan wal, gaan via een nieuw geasfalteerde weg door de het dal van Valbone tot de weg ongeveer ophoudt en wij bij een restaurant kunnen staan. Nog een heerlijke wandeling in de namiddag zon, forelletje eten. Om 22.00 uur ’s avonds als we al in bed liggen en slapen worden we door twee tienermeisjes gewekt die ons een echt Albanees toetje komen brengen. Top dag.

Ma 6 /6. Van Valbone in het dal terug naar Fierze en vandaar naar Kukes (170 km) Vanuit Fierze gaat de weg steil omhoog naar een stuwdam en vanaf dan bocht na bocht na bocht in de bergen. Schitterende weg  maar wel 30km per uur gemiddeld dus laat in de middag in Kukes. Die stad  is het voormalige verbanningsoord onder dictator Hoxha voor degenen die niet strafrechtelijk konden worden vervolgd  maar wel lastig waren. Later (midden jaren negentig) is het toevluchtsoord geworden van vluchtelingen uit Kosovo waar het 20km vandaan ligt. De WOMO gids wijst ons naar resto Zabeli in een parkje waar overnachten met de camper geen probleem is. ‘No problem’ wordt langzaam maar zeker de volksaard.

Di 7/6. Van Kukes naar Peshkopi (75km).   Midden in het stadje heeft de familie Kapxhiu haar achtertuin tot camping gebombardeerd. Vriendelijke ontvangst, Europese prijzen (€14 per nacht zonder electriek), maar die combinatie blijkt voor heel Albanië te gelden. Oma kookt voor ons een eenvoudige (vegetarische) maaltijd (€ 7 pp).

Wo 8/6. Vanuit Peshkopi via de zuidkant naar Burell (75 km) dat Oost/West gerekend enigszins op de dezelfde hoogte ligt als P. De weg naar Librazhd – verder naar het zuiden – wordt ons afgeraden want nog steeds niet geasfalteerd. Alternatief zou zijn via Macedonië te reizen, maar dat vind ik teveel gedoe. Mooie weg – tot 25 km voor bestemming – en onderweg nog in resto aan de rivier forel met garnituur genuttigd voor de somma van 500 lek pp (€3,50).  De camping onder Burell ligt op het terrein van een katholieke kerk – de camper staat op het voormalige kerkhof.  Een zuster / non spreekt ons aan in het Italiaans, wat meer Albanezen voor haar ook hebben gedaan. Wandeling naar de rivier en daar even gezwommen. Op de terugweg op terras van het benzinestation met Albanese jongeman gesproken die uitgebreid over zijn land vertelde. Alles top weer.

Do 9/6. Van Burell in het binnenland naar het westen en zuiden richting kust. We hebben voor groot deel snelweg, dus dat schiet lekker op. De laatste 20km besluit ik een – op de kaart ‘rode’ = goede – weg te nemen maar dat blijkt in de praktijk enorm geitenpad te zijn geworden – doen we een uur over. We belanden in Kruje Fushe (bij Lüshnje) op het grasveld van hotel Nordpark voor de lieve som van €18,90 per nacht. Maar met zwembad van Olympische afmetingen en veel Albanese tieners in het water. Vrij 10/6 door naar Fier en Vlorë aan de kust. Eindelijk weer zee! Luxe camperplek vlak voor Orikum die we de volgende dag (za 11/6) inruilen voor een armetierige plek 10 km verder aan de baai (ook) naast een restaurant.  Hadden we al fietsend ontdekt.