Eceabat (dag 50 tm 53)

Zaterdag 17 mei / zondag 18 mei (dag 50,51 – 75km). Ayvalik heeft een schiereiland Alibey en dat heeft een mooie camping natuurlijk aan zee met alle gerief zoals warme douche en restaurant. En ook het zeewater is heerlijk van temperatuur. Blijf hier het weekend. Maandag 18 mei  (dag 52, 95km) beland op het weggetje van Kücükkuyi naar Assos waar we  in 2009 ook waren. De camping heet nu Medemli en de voormalig orthopedisch schoenmaker heeft plaats gemaakt voor de ex zeeman. In vijf jaar tijd worden er nog steeds marginale verbeteringen aangebracht. Maar je staat mooi onder de olijfbomen. Vergeten de coördinaten te noteren, maar heb de camping aangemeld bij NKC campercontact.  Dinsdag 19 mei (dag 53 – 115 km). Met het pontje bij Canakkale de Bosporus over en bij Eceabat weer bij hotel/camping Kum waar ik op de heenweg ook stond. Voor ik me settle ga ik naar het museum waar ze in een mediaspektakel de slag om de Dardanellen uit 1915/ 1916 met video naspelen terwijl je van zaal naar zaal loopt. De slag om Gallipoli met Mustafa Kemal Atatürk als een van de commandanten in de hoofdrol. Aan beide kanten (Engeland /Frankrijk versus het Ottomaanse rijk) enorm veel slachtoffers, elk zo’n 250.000. Acht jaar later zal Atatürk de Turkse republiek uitroepen.  Op de camping aangekomen, ga ik naar het strand en duik in de zee – voor de laatste keer de Egïsche zee van Turkije.   Als ik terugloop naar Dexter, merk ik wat er mis is: er staan andere campers naast me. In Ayvalik stonden er twee Turkse (huur)campers slordig naast me – hier staan we (Duits, Zwitsers, Nederlands) netjes in zelf gekozen vakjes gerangschikt. Dit is dus al meer twee maanden niet voorgekomen (behalve de soortgenoten uit de eigen kudde van camperreis) en ik voel me in mijn bewegingsvrijheid ernstig aangetast. Hop daar schuift nog een Nl-er aan, het houdt niet op. Kom, ik ga wat te eten maken – morgen Griekenland in. Kijken of ik weer alleen kan staan of dat het alleen maar erger en erger gaat worden.