bushcamp ‘Sidi Yssahak’ (dag 25 – 115 km)

Zondag 17 nov. Ik sta op en het blijkt (nog steeds) schitterend weer – ik verplaats de camper en ontbijt in de volle zon. In het nabijgelegen Had-Draa wordt souk (markt) gehouden en het blijkt de grootste die ik tot nu toe heb gezien – en ook de meest ‘pure’. Alles logisch opgebouwd. (Klein) vee dat wordt verkocht, daarnaast de slagers en daarnaast zeg maar de gaarkeukens waar de brochettes klaar liggen voor consumptie. Alles is te koop: koppen van schapen  en  geiten, poten, hoeven, ingewanden etc. Indrukwekkend, wat een kleuren, geuren, geluiden.  Op de markt  wordt mijn fotocamera uit mijn broekzak gejat, maar ik ben alert en haal het uit de handen van de dief terug. Om mij heen schamel gegrinnik op mijn uitbarsting dat deze mijnheer in het hiernamaals wel kan fluiten naar zijn beloofde maagden.  Even verder roept de broodverkoper mij terug omdat het brood niet 2 DH is, maar 1,5 en ik dus nog 0,5 DH (5 eurocent)  tegoed heb. Dat u geen verkeerde indruk van de bewoners van dit land krijgt. Op naar Essaouira aan de kust. Prachtig stadje en uniek als grid gebouwd : een stedebouwkundig plan uit 1760 dat de stad in vierkanten verdeeld (vgl. New York).  Ik kom W&J tegen, maar het pleintje met resto’s dat ik in mijn hoofd heb, serveert geen hamburgers, dus onze wegen scheiden zich weer. Heerlijk geluncht met een tajin van sardines. Terug bij de camper op de parkeerplaats bedenk ik me dat dit misschien een van de laatste dagen met zon is en besluit de stad te verlaten en noordwaarts te rijden om mijn geluk te beproeven op een plek direct aan zee. Uiteindelijk kom ik op een plaats uit de WOMO-gids (nr. 29 –  Sidi Yssahak N31.56.23.9 W09.24.25.4). Vanaf de doorgaande weg drie km piste en vlak voor de zee adviseren twee Marokkaanse mannen me over een zandgedeelte te rijden (terwijl ik zelf  de grindweg wil nemen). En op dat zanderige stuk kom ik – door te weinig snelheid – vast te zitten (de instructie van Jeroen: in zijn twee/ 20km/  2000 toeren vraagt aanvulling). De heren  helpen  me er ook weer uit –zonder daar overigens iets voor te vragen. Zit nu dit verslag te typen terwijl het pikkedonker is en de maan vol is. De zee buldert op de achtergrond.  Zit helemaal in mijn uppie. ‘Eindelijk’ zou ik haast zeggen, maar dat is natuurlijk niet waar. Toch is dit een plek waar ik me weer helemaal  thuis voel alle plussen en minnen inbegrepen . Om met Meia te spreken: ik zit helemaal  in het ‘hier en nu’. Top dag.