Alcadag (dag 40, 41)

Woensdag 7 mei (dag 40 – 345 km). We vertrekken van deze prachtige plek nadat  we eerst hebben / gejogd / gesjokt langs de Tigris. Op weg richting Diyarbakir – saaie vlakke omgeving maar goede vier  baansweg –  vervolgens naar Siverek  en daar begint het weer mooi dat is bergachtig te worden. We gaan met een veerpont een meer over wat enig gemanoeuvreer vraagt want achteruit de pont op. Op de pont komen we een Spaanse jongeman tegen (Pablo) en die geven we een lift naar Nemrut Dagi. Die bezienswaardigheid blijkt hoog in de bergen te liggen en biedt een fantastisch uitzicht. De twee meter hoge hoofden die op de grond staan – door aardbevingen van hun lichamen gevallen-  zijn bijzonder.   We rijden weer de berg af, zetten Pablo af aan de doorgaande weg (naar Adiyaman) waar hem een couch surf wacht en slaan zelf na een paar kilometer af naar Arsameia. Een weggetje slingert vredelievend door een natuurgebied en het is weer Turkije pur sang. Op gegeven moment duikt zowaar een camping op (N 37 55.025 O 038 39.283) met een restaurant en hot showers (maar niet heus)  – en na de vele kilometers vandaag is het  goed uitrusten.

Donderdag 8 mei (dag 41 – 200km). We vertrekken laat van de camping. De reis gaat naar Adiyaman (60km) en dan is er een gele weg dwars door de bergen naar Malatiya. Die ziet er op de kaart mooi uit, maar vandaag regent het constant en bovendien blijkt de ‘gele weg’ halverwege op te houden. Vandaar dat zowel Garmin als Sygic andere routes aangeven.    Zo komen we op de 850 en later de 300 die ons naar Siva en later naar Ankara zal voeren. Vlak na de splitsing zoeken we voor de overnachting een dorp op: Alcadag.  Het uitzoeken van een plek gaat als volgt. Eerst passeren we een sportveld. Dit kan een optie zijn, ligt wel erg  buiten het dorp. Midden in het dorp is een parkeerterrein; ook een optie, maar wel erg ‘midden in’. We zoeken dan het plaatselijke ziekenhuis op,  vinden dat niet, maar er is wel een kerhof, lekker rustig. We gaan eten in het plaatselijke restaurant (behalve vlees enkel salade). Supervriendelijke mensen. Kijken ’s avonds nog een aflevering van Broadchurch en dan gooien een paar balorige jongens een steen(tje) tegen de camperbus. We reageren niet.  Voorbijgangers bezweren ons dat we hier gerust mogen staan. Affijn we zien wel, hoort er ook bij. Morgen nemen we – eerder dan gepland – afscheid van dit prachtige gebied (de samenloop van Eufraat en Tigris) en zijn in Ankara  dan een week eerder dan gepland.