Tarifa (Spanje) (dag 27- 375 km)

Muziek: John Hiatt – Mystic Piball; Steve Winwood – Arc of a diver; Taj Mahal – The hidden treasures of – Dinsdag 19 nov. 7.30 uur op, 09.00 uur op pad via de A1 Noordwaarts. Eerst halfbewolkt maar bij Larache wordt drie weken droogte rap ingehaald – het plenst en de buitenmeter geeft 12 gr. aan . Vlak voor Tanger is echter alles weer blauw. Ik neem de lokale weg  langs de kust (N16) richting haven om zo lang mogelijk van dit mooie land te genieten. Bak onderweg een eitje, drink ergens nog kopje koffie en ben dan om 15.00 in de haven – de boot vertrekt om 17.00 uur staat op het ticket. “Loket gaat om 15.30 uur open”. OK. Vervolgens “mijn collega die de open retouren doet, komt om 16.00 uur”. OK!  Dan “sorry, hij komt om 16.30 uur.” Inmiddels gaat de boot niet om 17.00 maar om 18.00 uur – dat scheelt, hoeft de collega zich niet te haasten. Collega komt helemaal niet – juist ja. “Vervoegt u zich verderop bij Gare Maritime”. OK. Bij de slagboom een mijnheer die de boom daadwerkelijk wil laten functioneren: “Wie heeft gezegd dat u bij het Gare Maritime moet zijn? Ik antwoord: “de man van de confirmation“. OK, dan is het goed. De collega van Maritime maakt twee tickets aan op naam van Naoui Mohammed (M) en Nabil Naoui (M) beiden verrassend genoeg op dezelfde datum geboren: 12/05/1974 (heren, beetje laat, maar nog van harte).OK moet ook kunnen. De camper wordt electronisch gevisiteerd en een herdershond ruikt vervolgens of er echt  niets vergeten is. De boot vertrekt om 19.30 uur en komt na 5 kwartier varen in Algeciras aan, waar het een uur later is dus 21.45 uur. Dan staan we nog 5 kwartier in de haven vast – net zo lang als de overtocht heeft gekost. Twee douanes doen al het verkeer – met zaklantaren onder de auto schijnen, achterbak open, affijn dat soort flauwekul controles die niet serieus zijn en dus nooit wat opleveren maar wel klauwen met tijd kosten.  Nog 25 km rijden en klokslag 24.00 uur rijd ik de camping in Tarifa op. Morgen begin ik aan de terugreis.