Mengoub (dag 8 – 165km)

Donderdag 31 okt. << Gisteravond is een van de drie 4×4’s die een alternatieve route reden, ten noorden van Fguig bij Ich – vast komen te zitten in een verraderlijke rivierbedding (boven zand daaronder klei en daar dan  weer een lopende rivier onder). Op de camping heeft een van ons de gendarmerie ingeschakeld die ’s avonds samen met een veredelde tractor van de Marokkaanse hulpdienst op het pechgevalletje  zijn af  gereden. Ze hebben  2 uur lang hun best gedaan om de MAN weer uit het moerassige op het droge te trekken. Eind goed al goed >> Vanochtend voelt Juul zich gelukkig weer beter. Dat kleurt na  een bezoek aan de plaatselijke hammam (overdag dames – ’s avonds heren) nog mooier. Ik zit op een terrasje lekker te genieten van alles wat voorbij komt. We rijden weer 100 km op de N17 terug naar  Bouarfa en slaan dan westwaarts af op de N10 naar onze bushcamp bij Mengoub (N32 15.914 W2 15.984). Onderweg zien we dromedarissen, de eerste  en nog wel in het wild. De stenen grond maakt plaats voor een mix van  steen en zand. We staan 1km van een gehucht dat betere tijden heeft gekend (lag vroeger aan een door de Fransen aangelegde spoorweg van de Middellandse zee naar de Niger). Kinderen uit het dorp bedelen – hun (vervelende) gedrag wordt mede  ingegeven door de goedwillendheid van mede-camperaars. Voor de kinderen betekent camper:  snoep, pen, speelgoed of kleding. We fietsen naar het  dorpje om een telefoonkaart voor Juul te scoren. En zo waar voor 10% extra (8 dinhar = €0,75) tovert iemand een setje recharge kraskaarten tevoorschijn. ’s avonds staan we onder een van de mooiste sterrenhemels ooit. Ik typ buiten het verslag onder het schijnsel van ons Ikea zonnepaneel lampje. NB heb oplader van verkeerde videocamera meegenomen – buurvrouw Ineke blijkt vanmiddag met dezelfde camera als ik te filmen en dus is nu mijn camera weer opgeladen. Geluk zit in onverwachte toevalligheden.